Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τηγανητέλια

ΒΑΘΜΟΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ
εύκολο
ΧΡΟΝΟΣ
30'
ΑΤΟΜΑ
4

ΥΛΙΚΑ

  • 20-25 κολοκυθολούλουδα
  • 1 κολοκύθι
  • 1 αυγό
  • 2 κουταλιές της σούπας αλεύρι (ανάλογα με τη ποσότητα των κολοκυθολούλουδων)
  • τυρί μυζήθρα (2-3 κουταλιές για το χυλό και για πασπάλισμα)
  • λάδι για τηγάνισμα
  • αλάτι
  • πιπέρι
  • δυόσμο

Περιγραφή

Τα τηγανητέλια, ή αλλιώς κολοκυθολούλουδα, είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους ουζομεζέδες της Λέσβου, που μπορεί να απολαύσει κανείς ως φιλοξενούμενος στα σπίτια ντόπιων κατοίκων και στις γραφικές ταβερνούλες του νησιού. Τα τηγανητέλια είναι μυρωδάτα κολοκυθοκεφτεδάκια, που τα συναντάτε με διάφορες ονομασίες στο νησί. Ανάλογα με την περιοχή, τα λένε τηγαντέλια ή τηγανητέλια, λουλούδια, ανθούς, κολοκυθολούλουδα και κολοκυθοκεφτέδες. Από μέρος σε μέρος, η συνταγή διαφοροποιείται. Επίσης, αντί μυζήθρας, χρησιμοποιείται μυτιληνιά φέτα ή λαδοτύρι ή μια ωραία νησιώτικη ώριμη γραβιέρα.

Εκτέλεση

Πλένετε και στραγγίζετε τα κολοκυθολούλουδα και, στη συνέχεια, τα κόβετε σε λεπτές λωρίδες σε ένα λεκανάκι. Τρίβετε το κολοκύθι και προσθέτετε το αυγό, το τυρί, το αλεύρι και τα μυρωδικά, αλάτι και πιπέρι. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι. Στην αρχή είναι πολύ στεγνό, αλλά, ανακατεύοντας, βγάζουν τα νερά τους το κολοκύθι με τα λουλούδια. Γίνεται ένας χυλός, αν είναι πολύ αραιός προσθέτετε μια κουταλιά αλεύρι ακόμα. Βάζετε το τηγάνι με λάδι σε μέτρια φωτιά να ζεσταίνεται, και ρίχνετε κουταλιές από το χυλό μέσα. Μόλις πάρουν χρώμα από την κάτω μεριά, τα γυρίζετε. Όταν ψηθούν και οι δύο μεριές, τα βγάζετε από το τηγάνι και τα τοποθετείτε σε πιατέλα με απορροφητικό χαρτί. Πασπαλίζετε με μυζήθρα.

Άλλες συνταγές

Βενιζελικά Λήμνου
Μετά την απελευθέρωση της Λήμνου από τον οθωμανικό ζυγό, το 1912, και, στη συνέχεια, με την ένταξή της στο ελληνικό κράτος, το νησί επισκέφτηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αφού αποβιβάστηκε στον Ρωμέικο Γιαλό στη Μύρινα, όπου τον περίμενε πλήθος κόσμου για να τον καλωσορίσει, δοκίμασε τα κεράσματα που του είχαν ετοιμάσει. Μεταξύ άλλων, εκδήλωσε μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ένα λευκό φοντανάκι, γεμισμένο με καρύδι και αμύγδαλο. Και κάπως, έτσι, τα φοντανάκια με το λευκό γλάσο ονομάστηκαν «βενιζελικά».
Όσπρια παντρεμένα
Τα όσπρια ήταν ανέκαθεν βασική τροφή της ελληνικής κουζίνας. Εκτός από το ότι η γη μας είναι εύκολη στην καλλιέργεια των οσπρίων ήταν και είναι, επίσης, εύκολο να αποθηκευτούν και να συντηρηθούν για πολύ καιρό. Τα "παντρεμένα" όσπρια ήταν, επίσης, η λύση της επόμενης μέρας. Όταν περίσσευαν όσπρια, τα μαγείρευαν με ρύζι την επόμενη μέρα, δηλαδή ρεβιθόρυζο, φασουλόρυζο, φακόρυζο κι, έτσι, τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Τέλος, τα όσπρια, συνδυασμένα με ρύζι, είναι μια πολύ υγιεινή τροφή, προσφέροντας μια πηγή πρωτεΐνης. Η προσθήκη ρυζιού απογειώνει τη διατροφική αξία του πιάτου.