Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Κοπανιστοπιτάκια με ούζο

ΒΑΘΜΟΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ
εύκολο
ΧΡΟΝΟΣ
30'
ΑΤΟΜΑ
4

ΥΛΙΚΑ

  • ¾ κιλού αλεύρι μαλακό γ.ο.χ.
  • 6 κ.σ. ελαιόλαδο
  • 1 φλ. του καφέ ούζο Χίου
  • χλιαρό νερό (όσο πάρει)
  • 350 γρ. κοπανιστή (για τη γέμιση)
  • 2 φλ.  λάδι (για το τηγάνισμα)

Περιγραφή

Η Χίος φημίζεται για τις λιχουδιές της και μια από αυτές είναι η κοπανιστόπιτα που είναι ουσιαστικά τηγανιτή τυρόπιτα, που φτιάχνεται με ένα ξεχωριστό τυρί που είναι πικάντικο και ονομάζεται κοπανιστή. Αντίστοιχα, γίνεται και σε μικρά κομμάτια, τα κοπανιστοπιτάκια. Η κοπανιστή Χίου φτιάχνεται από φρέσκο χιώτικο τυρί και μυζήθρα και με την προσθήκη αλατιού παίρνει πικάντικη γεύση. Το κοπανιστό τυρί είναι ένα μείγμα που έχει ζυμωθεί και έχει ωριμάσει για αρκετό καιρό. Η πικάντικη γεύση του το κάνει να είναι ένα από τα καλύτερα συνοδευτικά για ούζο.

Εκτέλεση

Σε μία λεκάνη προσθέτετε το αλεύρι, το ελαιόλαδο και το ούζο και ζυμώνετε, προσθέτοντας σιγά - σιγά το χλιαρό νερό, μέχρι να γίνει μια εύπλαστη ζύμη. Την αφήνετε λίγο να ξεκουραστεί και τη χωρίζετε σε μικρές μπάλες. Ανοίγετε με τον πλάστη κάθε μπάλα σε λεπτό φύλλο σε αλευρωμένο πάγκο. Κόβετε με κουπάτ σε στρογγυλά ή τετράγωνα κομμάτια και με ένα πινέλο αλείφετε με την κοπανιστή κάθε φύλλο. Κλείνετε τα κομμάτια, διπλώνοντάς τα στα δύο και σφραγίζετε τα πιτάκια με ένα βρεγμένο πιρούνι ή με το ειδικό εργαλείο. Τηγανίζετε σε καυτό λάδι μέχρι να πάρουν χρυσό χρώμα. Σερβίρονται ζεστά ή κρύα.

Άλλες συνταγές

Βενιζελικά Λήμνου
Μετά την απελευθέρωση της Λήμνου από τον οθωμανικό ζυγό, το 1912, και, στη συνέχεια, με την ένταξή της στο ελληνικό κράτος, το νησί επισκέφτηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αφού αποβιβάστηκε στον Ρωμέικο Γιαλό στη Μύρινα, όπου τον περίμενε πλήθος κόσμου για να τον καλωσορίσει, δοκίμασε τα κεράσματα που του είχαν ετοιμάσει. Μεταξύ άλλων, εκδήλωσε μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ένα λευκό φοντανάκι, γεμισμένο με καρύδι και αμύγδαλο. Και κάπως, έτσι, τα φοντανάκια με το λευκό γλάσο ονομάστηκαν «βενιζελικά».
Όσπρια παντρεμένα
Τα όσπρια ήταν ανέκαθεν βασική τροφή της ελληνικής κουζίνας. Εκτός από το ότι η γη μας είναι εύκολη στην καλλιέργεια των οσπρίων ήταν και είναι, επίσης, εύκολο να αποθηκευτούν και να συντηρηθούν για πολύ καιρό. Τα "παντρεμένα" όσπρια ήταν, επίσης, η λύση της επόμενης μέρας. Όταν περίσσευαν όσπρια, τα μαγείρευαν με ρύζι την επόμενη μέρα, δηλαδή ρεβιθόρυζο, φασουλόρυζο, φακόρυζο κι, έτσι, τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Τέλος, τα όσπρια, συνδυασμένα με ρύζι, είναι μια πολύ υγιεινή τροφή, προσφέροντας μια πηγή πρωτεΐνης. Η προσθήκη ρυζιού απογειώνει τη διατροφική αξία του πιάτου.